Reactie van een ouder..

Bij Petra een mediation traject gevolgd om een goed ouderschapsplan op te kunnen stellen. Toen we binnenkwamen dacht ik dat dit onmogelijk was, maar door de goede sessies is het gelukt om alles voor elkaar te krijgen. Het ouderschapsplan is heel gedetailleerd opgesteld, het geeft veel rust om alles op papier te hebben staan. Dit hebben we vooral voor elkaar gekregen doordat Petra precies weet hoe ze moet handelen in bepaalde lastige gesprekken. Ze is erg professioneel, fijn in de omgang/gesprekken en ze is er echt voor om samen tot een oplossing te komen! Zou ook iedereen die een mediation traject nodig heeft Petra aanraden! -STEF

Lockdown, scholen en kinderopvang dicht.. hoe om te gaan met zorgregeling?

Zoals zoveel gescheiden ouders in Nederland is er nu in de nieuwe lockdown een vraag gerezen; Hoe doen we het met het zorgschema nu er tijdelijk geen school is omdat deze gesloten zijn tot 19 januari 2021?

Uit de vorige lockdown is gebleken dat veel ouders ervoor kiezen om school in deze 'uit het schema te halen' en als volgt hierop te acteren:

De ouder die naar school zou brengen,houdt het kind thuis, wanneer het kind ook uit school bij hem/haar zou zijn. Dit tot het volgende wisselmoment.

Wanneer er na school sprake zou zijn van een ouderwissel, dan brengt de verblijvende ouder in de ochtend het kind naar de andere ouder die deze dag na school de zorg zou overnemen.

In de meeste gevallen blijft het zorgverdelings-percentage op deze manier gelijk.

Aan de corona-periode mogen geen rechten worden ontleend

Uiteraard staat het ouders vrij om hierin te wisselen en naar elkaar toe flexibel en open te staan voor betere opties wanneer beiden daar achter staan of wanneer er sorake is van een noodzakelijk beroep van (een van) de ouders.

Juist in deze tijd vraagt het co-ouderschap flexibiliteit en aanpassingsvermogen van ouders. UIteraard vraagt elke situatie zijn eigen individuele aanpak,echter dit wordt vaak als basis gehanteerd.

Voor kinderen is het niet naar school kunnen een vervelende en soms zelf psychisch zware situatie. Het vraagt daardoor van ouders nog meer aanpassing en begrip naar elkaars situatie.

Bel ons gerust wanneer u vragen heeft!

review van Joyce

Ik heb Petra als een zeer betrokken en professionele mediator ervaren. Ze dacht mee, had goede adviezen in het belang van het kind en bleef zich ondanks een moeizame situatie oprecht inzetten om ons tot overeenstemming te krijgen. Zonder haar toewijding was dit waarschijnlijk niet gelukt.

mooie review

Petra heeft ons super geholpen met het ouderschapsplan. Ook de kinderen vonden Petra heel fijn!! Een warm, veilig gevoel kregen we en ze heeft veel inzicht. Een bijzonder fijn mens! Ze heeft het beste uit ons gehaald om een goede relatie/situatie na de scheiding te creëren.

Soms loopt het anders..

Dit is wat ik laatst van een client ontving. Ik vind het erg belangrijk om te luisteren naar wat er echt nodig is.. En dan gebeurt er soms iets anders dan wat men van tevoren bedacht had. gelukkig maar!

"Tijdens het proces van onze op handen zijnde scheiding heeft Petra ons maar ook onze kinderen professioneel maar vooral als warm persoon heel erg geholpen. Een ieder voelde zich veilig om bij haar verhaal te doen, wat heel waardevol is in zo'n verdrietige periode. Het zal niet heel vaak gebeuren in haar vak, maar zij was degene die naar ons durfde uit te spreken dat wij nog maar eens heel goed na moesten denken in een door haar ingelaste pauze periode. Zij geloofde dat er teveel was voor ons om achter ons te laten en ze kreeg gelijk. Na een heel intensieve periode kunnen wij (nu 2 jaar later) zeggen dat we blij zijn dat we ook op advies van Petra bij de juiste mensen terecht zijn gekomen die ons bij dit proces konden helpen. Komende zomer vieren wij ons 12,5 jarig huwelijksjubileum. Petra durft dus ook écht naar de mensen te kijken en niet alleen naar het proces".

Verbroken contact – verloren relaties

De afgelopen periode heb ik verschillende ouders gesproken die geen contact meer hebben met één of al hun kinderen. Ze zijn vaak ten einde raad. De andere ouder houdt het kind bij hen weg of de kinderen geven aan niet meer te willen komen.

Dat is een taaie boodschap; omwille van de rust van het kind geen contact meer? Laat mij maar even los? Hoe denkt het kind hier zelf over? Wil het kind dit echt? Of moet het kiezen? Dwing je het kind om terug te komen? Dwing je de ex-partner de omgangsregeling na te komen? Of ga je op zoek naar een andere manier om je kind weer te kunnen zien?

 

Het is een ongelooflijk moeilijke koorddans om tussen alle belangen, wensen en emoties op zoek te gaan naar hoe alle partijen dit beleven. Niet op zoek gaan naar de waarheid, want die bestaat niet. En over hetzelfde onderwerp, blijken meerdere waarheden te bestaan. Iedere betrokkene vindt iets en voelt iets en heeft een andere herinnering aan wat er gebeurd is. 

 

Hoewel de veiligheid van kinderen altijd bovenaan staat, is het bijna nooit in het belang van een kind om een lange periode zijn vader of moeder helemaal te moeten missen. Immers, het kind heeft beide ouders nodig. Ook als er veel gebeurd is, het kind in conflict is met een van de ouders of als deze elkaar helemaal niet aardig meer vinden. Op zijn minst moeten beide ouders bestaansrecht hebben in het leven van een kind. Een ouder waarover gezwegen wordt of waar geen foto’s van mogen zijn, is niet ineens van de aardbodem verdwenen. Laat staan uit het hart of de gedachten van een kind. Soms is begeleide omgang een optie.

 

Wat is er nodig? Op de eerste plaats een luisterend oor naar alle partijen en een aantal vragen, ‘Wat is er volgens jou gebeurd? Waar heb je behoefte aan en ben je bereid te werken voor herstel?’ Zo lang men blijft wijzen naar de ander, zal herstel niet optreden. Uiteraard is het van belang dat het proces begeleid wordt door een professional. Zodat er zorgvuldig en zuiver gehandeld wordt. Dat er geen grenzen overschreden worden en dat het tempo voor alle betrokkenen oké is.  

 

Want hoe ingewikkeld en pijnlijk dit soort zaken ook zijn, een kind heeft het liefst contact met zowel zijn vader als zijn moeder. De band kan niet doorgesneden worden.

Mediation in plaats van procederen

Steeds vaker worden ouders in een conflict door de rechter verplicht tot mediation. Rechters zijn van mening dat ouders er samen uit moeten komen. Echter op het moment dat men al een hele procedure achter de rug heeft, welke gepaard gaat met veel kosten, stress en onzekerheid, valt dat vaak niet mee.

Soms zijn ouders al een tijdlang uit elkaar en komen er toch nog conflicten. Een ouder wil een andere zorgregeling, weekenden of vakanties ruilen of er komt een nieuwe partner waar de regeling op moet worden aangepast. Vaak heeft het ook te maken met verschil in opvoeding. Ouders groeien in de loop der jaren uit elkaar, maar verwachten wel van elkaar dat ze ten opzichte van de kinderen hetzelfde blijven. Kortom: er zijn een hoop aanleidingen die leiden tot flin- ke discussies en zelfs rechtszaken.

Mediation is hiervoor een geschikte oplossing; niet pas als beide ouders met advocaten en procedures bewapend met gestrekt been erin gaan. Maar juist nog voordat het uit de hand loopt. Een goede mediator met kennis van zaken en met een pedagogische achtergrond weet in veel gevallen ouders te begeleiden naar een goed compromis. Winst voor beide partijen dus, maar de grootse winst is voor de kinde- ren die niets erger vinden dan ouders die ruzie maken.

Gaat u scheiden of bent u gescheiden en loopt het niet zoals u graag had gezien? Ga eens een vrijblijvend kennismakings- gesprek met een pedagoog-mediator aan en ontdek of er voor jullie een laagdrempelige oplossing is.

Dag van de scheiding 14 september

VOLWASSEN SCHEIDEN

Als een op de drie stellen gaan scheiden, is dat welbeschouwd niets bijzonders. Zoveel mensen overkomt het.  

Dat is alle reden om scheiden niet te problematiseren, maar aandacht te vragen voor ‘goed scheiden’. Dat kan door volwassen mensen de ruimte te geven om in een professioneel gesprek tot afspraken te komen om op een volwassen manier uit elkaar te gaan. Dat pleit ervoor om te scheiden via mediation.

Het is voor kinderen een schok als ouders gaan scheiden en ouders voelen zich daar vaak schuldig over. Als er minderjarige kinderen zijn is het ouderschapsplan een hoofdthema in de mediation. Het is een belofte van ouders aan hun kinderen: zo gaan wij ons na de scheiding tegenover jullie gedragen.

In Eindhoven ben ik eind 2017 een nieuwe en succesvolle samenwerking aangegaan met de familierecht-advocaten van Claassen Advocaten. Door deze samenwerking krijgen zowel de ouders die gaan scheiden als de kinderen uit deze relatie het allerbeste! Dit krijg ik ook vaak terug van clienten die het hele traject achter de rug hebben.

De mediation wordt gestart met het maken van een ouderschapsplan. Ik praat met ouders over hun scheiding, de communicatie tussen beiden en over de inhoud van het plan. Daarna spreek ik ook met de kinderen en betrek ze in het maken van een ouderschapsplan door middel van het inventariseren van hun wensen. Daarnaast kunnen zij met hun vragen en tips bij mij terecht.

Vervolgens wordt het gesprek voortgezet met een advocaat – mediator die het maken van de zakelijke afspraken begeleidt en die vastlegt in een convenant waar u ook in de toekomst mee vooruit kunt. Een duurzaam contract dus, dat zo gemaakt is dat u later niet voor verrassingen komt te staan.

Een half jaar na de scheiding nodigen we u nog eens uit om te bespreken hoe het allemaal gaat en of er nog iets moet veranderen aan de gemaakte afspraken en of de zakelijke afspraken zijn uitgevoerd.

Zo ga je op een volwassen manier uit elkaar en je stelt de belangen van de kinderen veilig. Er wordt niets over het hoofd gezien.

Voor meer informatie bent u van harte welkom op 14 SEPTEMBER A.S. - DE DAG VAN DE SCHEIDING

 

Decemberdagen

Voor veel mensen is de decembermaand er één van warmte, kadootjes, eten en bij elkaar zijn. Maar ook van agenda-stress, teleurgestelde familieleden en te weinig tijd om alles voor elkaar te krijgen.

Kinderen hebben daar in eerste instantie niet zoveel mee van doen. Ze leven van de Sint-periode naar de Kerst en zijn zich niet bewust van alle zaken die daarvoor geregeld en besproken moeten worden.

In het Ouderschapsplan kunnen de feestdagen meegenomen worden. Bij wie zijn de kinderen en op welke dag? En hoewel het soms helemaal niet ontspannen voelt om al jaren van tevoren te bepalen hoe de feestdagen ingedeeld zullen zijn, geeft het ook rust. Het is als 'volledig' gezin al niet makkelijk de agenda's aan te passen aan alle wensen van alle families. Laat staan hoe ingewikkeld het is voor gebroken gezinnen. Afspraken maken met je ex-partner over de verdeling van jullie kinderen, wordt bemoeilijkt door allerlei belangen. En helaas staat het belang van de kinderen vaak dan niet op de eerste plaats. De gunfactor is niet meer aanwezig en men komt klem te zitten tussen allerlei belanghebbenden. Gevolg is een hoop duw- en trekwerk, ontevreden stemmingen en frustraties waar de kinderen zeker iets van meekrijgen. Bewust of onbewust.

Om die reden adviseer ik, om voor deze maand de feestdagen al ver van te voren vast te leggen. Liefst voor een aantal jaren. Zo krijgt iedereen waar hij 'recht op heeft', kan eenieder ver van te voren op uitnodigingen ingaan en weten de kinderen ook waar ze aan toe zijn. Want voor kinderen zijn de dagen in december vaak al spannend en beladen genoeg.

Op vakantie, leuk!??

Ik vraag Emma* waar ze dit jaar op vakantie gaat. Ze antwoordt dat ze eerst met haar vader naar Italië gaat en daarna met haar moeder naar Frankrijk. "Wat leuk", antwoord ik. Ze kijkt me blij aan en antwoordt: "Ja, maar ook lang hoor".. Ik vraag haar wat ze bedoelt. Ze zegt dat ze meteen als de vakantie begint naar Frankrijk rijden. "Dan rijden we een hele nacht door tot we er zijn en dan zijn we in de ochtend op de camping. Daarna gaan we weer naar huis en dan gaan we naar mama. Als we daar 1 nacht geweest zijn, gaan we naar Frankrijk. Daar blijven we ook dik twee weken, tot we bijna weer naar school gaan".

"Wat heerlijk is dat, he?", zeg ik haar. Ze knikt. maar ik zie haar ook twijfelen. Ik vraag door. Ze zegt dat ze het ook een beetje jammer vindt dat ze in de vakantie helemaal niet thuis is. En niet met haar vriendinnen kan afspreken. Dat ze het niet zo fijn vindt dat ze eerst heel lang heeft teruggereden vanuit Italië en daarna weer de auto ingaat om naar Frankrijk te rijden. Ik zit die week wel heel veel in de auto.

 Ik vraag haar naar hoe het fijner zou zijn;  Een vriendin van haar heeft ook gescheiden ouders en die bepalen elk jaar in welk land ze allebei op vakantie gaan. Dan kunnen ze 'de overdracht' daar doen en hoeven de kinderen niet twee keer honderden kilometers te rijden. Ook houden ze dan tijd over, want twee weken op vakantie bij de een en twee weken op vakantie met de andere ouder, is al vier weken achter elkaar. "Das eigenlijk wel genoeg en zo kan zij ook nog lekker even twee weken thuiszijn en afspreken met vriendinnen"  Dat zou ik dus ook wel willen.

Ze weet dat ik de week erop beide ouders even zie voor een 'evaluatie' van hun ouderschapsplan. Ik neem het als suggestie mee. Wie weet kan Emma dit jaar ook nog relaxter vakantie vieren.

 

*Emma is niet de echte naam van het betreffende kind, om privacyredenen heb ik deze gewijzigd 

Van papa naar mama

Ik heb het al veel gezien; kinderen van gescheiden ouders die de overgang van de ene ouder naar de andere best lastig vinden. Ik las een tijdje terug een quote van een jongetje dat aangaf dat zijn leven fijner zou zijn als hij bij papa over mama mocht praten, want dat deed hij niet... 'dat vond papa niet fijn'. En dat het ook veel fijner zou zijn als mama niet 1000 vragen zou stellen als hij bij papa vandaan kwam; het leek wel een kruisverhoor.

Toen ik dat las dacht ik aan Tom*; zijn ouders zijn ook gescheiden. Ze hebben ooit veel ruzie gehad, maar precies waarover, dat wist hij niet. Wel dat ze nu bijna geen ruzie meer maken. Maar makkelijk gaat het nog steeds niet; papa mag niet binnenkomen bij mama en ze kijken elkaar eigenlijk nooit aan. Tom voelt aan alles dat ze 'elkaar nog steeds niet echt mogen'. De maandag is de dag waarop de week omdraait; dan gaat hij van het ene adres naar het andere. Maandag zijn Tom zijn 'minst-leuke' dagen. Hij moet weer even opnieuw wennen aan de situatie in het huis van zijn andere ouder. "Op zich prima hoor; maar papa doet altijd net alsof er niets aan de hand is en vraagt helemaal niets". "Het lijkt wel of ik die week ervoor helemaal niet weggeweest ben". Maar op maandagavond aan tafel bij mama, nou dan stelt ze wel 100 vragen; over wie er geweest zijn, wat we gedaan hebben, of papa wel tijd voor me had, of hij veel gebeld heeft met zijn nieuwe vriendin.. pffft". "Daar heb ik dan ook weer geen zin in". 

Ik vraag hem naar de, voor hem, ideale situatie en die weet hij feilloos te benoemen, daarna vraag ik hem toestemming om dit een keer met zijn ouders te bespreken. Hij zegt dat hij dat heel fijn zou vinden, maar dat ik moet zeggen dat hij niet wil klagen, "gewoon dat het beter kan ofzo"  Ik heb binnenkort toch een afspraak met Tom zijn ouders, dus daar kan ik het meteen in aangeven. Zij geven aan zich hiervan helemaal niet bewust te zijn geweest en zeggen beiden dat ze hierop zullen letten. Zijn vader stelt voortaan de vraag of hij wat wil vertellen over de week ervoor, en zijn moeder zal toch maar wat minder vragen stellen; ze laat hem kiezen wat hij kwijt wil. Het geeft Tom lucht...

 

*Tom is niet de echte naam van het betreffende kind, om privacyredenen heb ik deze gewijzigd 

Jarig.

Ze kijkt op haar kleine vingertjes terwijl ze telt. "Bij wie ben ik als ik jarig ben? Bij papa of bij jou, mama?" Ze kijkt op en kijkt om beurten haar ouders aan. Deze zitten voor me; we hebben het net ook gehad over de omgangsregeling. Het meisje zit naast haar ouders, we hebben het over de schoolprestaties van het oudste kind. Hij zit wat ongeïnteresseerd in het midden.  Een echte puber, niets boeit hem echt, behalve zijn iPad waar hij het liefst dagenlang achter verscholen zit. maar hij geeft aan dat het goed met hem gaat. Het meisje vraagt het nogmaals aan haar mama, die vervolgens haar telefoon pakt en in haar agenda kijkt. "Eh ja dat klopt, dan ben je bij papa" Ik zie aan haar dat het haar ook overvalt. "Maar dat duurt nog wel even hoor", zegt ze en daarmee koopt ze tijd.

Tijd om te bedenken hoe dat nou moet; wakker worden zonder je jarige kind. Niet zingen voor een slaperig snoetje, niet de eerste zijn die haar feliciteert. Ze slikt een keer hevig en kijkt me aan. Ik herken dit gevoel maar al te goed.  Ik vraag het meisje wanneer ze jarig is en hoe oud ze wordt. Trots vertelt ze dat ze acht wordt en dat ze dan bij papa wakker wordt, dat hij met haar broers voor haar zal gaan zingen en dat ze daarna een cadeautje krijgt. In één ruk vertelt ze verder; dan komen er ook mensen op bezoek en zullen er slingers hangen. En dan zegt ze; "en weet je wie er ook op bezoek komt?" "Mijn mama, die komt ook taart eten en dat vind ik heel leuk, want dan zijn ze er allebei en dan is het echt feest!" 

Zeven is ze nog, maar ze heeft duidelijk haar wensen. Zowel papa als mama op haar verjaardag. Later ook nog een feestje met bezoek bij mama, maar op de dag zelf even allebei zien, voor haar is het dan pas echt feest. Ik ken de ouders, ze zullen hun best doen dit voor hun dochter te regelen. Haar wens staat voorop. Beiden hebben best wel een paar bedenkingen, maar voor hun kinderen nemen ze de juiste beslissing. Ik krijg er een warm gevoel van.....