De afgelopen periode heb ik verschillende ouders gesproken die geen contact meer hebben met één of al hun kinderen. Ze zijn vaak ten einde raad. De andere ouder houdt het kind bij hen weg of de kinderen geven aan niet meer te willen komen.
Dat is een taaie boodschap; omwille van de rust van het kind geen contact meer? Laat mij maar even los? Hoe denkt het kind hier zelf over? Wil het kind dit echt? Of moet het kiezen? Dwing je het kind om terug te komen? Dwing je de ex-partner de omgangsregeling na te komen? Of ga je op zoek naar een andere manier om je kind weer te kunnen zien?
Het is een ongelooflijk moeilijke koorddans om tussen alle belangen, wensen en emoties op zoek te gaan naar hoe alle partijen dit beleven. Niet op zoek gaan naar de waarheid, want die bestaat niet. En over hetzelfde onderwerp, blijken meerdere waarheden te bestaan. Iedere betrokkene vindt iets en voelt iets en heeft een andere herinnering aan wat er gebeurd is.
Hoewel de veiligheid van kinderen altijd bovenaan staat, is het bijna nooit in het belang van een kind om een lange periode zijn vader of moeder helemaal te moeten missen. Immers, het kind heeft beide ouders nodig. Ook als er veel gebeurd is, het kind in conflict is met een van de ouders of als deze elkaar helemaal niet aardig meer vinden. Op zijn minst moeten beide ouders bestaansrecht hebben in het leven van een kind. Een ouder waarover gezwegen wordt of waar geen foto’s van mogen zijn, is niet ineens van de aardbodem verdwenen. Laat staan uit het hart of de gedachten van een kind. Soms is begeleide omgang een optie.
Wat is er nodig? Op de eerste plaats een luisterend oor naar alle partijen en een aantal vragen, ‘Wat is er volgens jou gebeurd? Waar heb je behoefte aan en ben je bereid te werken voor herstel?’ Zo lang men blijft wijzen naar de ander, zal herstel niet optreden. Uiteraard is het van belang dat het proces begeleid wordt door een professional. Zodat er zorgvuldig en zuiver gehandeld wordt. Dat er geen grenzen overschreden worden en dat het tempo voor alle betrokkenen oké is.
Want hoe ingewikkeld en pijnlijk dit soort zaken ook zijn, een kind heeft het liefst contact met zowel zijn vader als zijn moeder. De band kan niet doorgesneden worden.