Ik heb het al veel gezien; kinderen van gescheiden ouders die de overgang van de ene ouder naar de andere best lastig vinden. Ik las een tijdje terug een quote van een jongetje dat aangaf dat zijn leven fijner zou zijn als hij bij papa over mama mocht praten, want dat deed hij niet... 'dat vond papa niet fijn'. En dat het ook veel fijner zou zijn als mama niet 1000 vragen zou stellen als hij bij papa vandaan kwam; het leek wel een kruisverhoor.
Toen ik dat las dacht ik aan Tom*; zijn ouders zijn ook gescheiden. Ze hebben ooit veel ruzie gehad, maar precies waarover, dat wist hij niet. Wel dat ze nu bijna geen ruzie meer maken. Maar makkelijk gaat het nog steeds niet; papa mag niet binnenkomen bij mama en ze kijken elkaar eigenlijk nooit aan. Tom voelt aan alles dat ze 'elkaar nog steeds niet echt mogen'. De maandag is de dag waarop de week omdraait; dan gaat hij van het ene adres naar het andere. Maandag zijn Tom zijn 'minst-leuke' dagen. Hij moet weer even opnieuw wennen aan de situatie in het huis van zijn andere ouder. "Op zich prima hoor; maar papa doet altijd net alsof er niets aan de hand is en vraagt helemaal niets". "Het lijkt wel of ik die week ervoor helemaal niet weggeweest ben". Maar op maandagavond aan tafel bij mama, nou dan stelt ze wel 100 vragen; over wie er geweest zijn, wat we gedaan hebben, of papa wel tijd voor me had, of hij veel gebeld heeft met zijn nieuwe vriendin.. pffft". "Daar heb ik dan ook weer geen zin in".
Ik vraag hem naar de, voor hem, ideale situatie en die weet hij feilloos te benoemen, daarna vraag ik hem toestemming om dit een keer met zijn ouders te bespreken. Hij zegt dat hij dat heel fijn zou vinden, maar dat ik moet zeggen dat hij niet wil klagen, "gewoon dat het beter kan ofzo" Ik heb binnenkort toch een afspraak met Tom zijn ouders, dus daar kan ik het meteen in aangeven. Zij geven aan zich hiervan helemaal niet bewust te zijn geweest en zeggen beiden dat ze hierop zullen letten. Zijn vader stelt voortaan de vraag of hij wat wil vertellen over de week ervoor, en zijn moeder zal toch maar wat minder vragen stellen; ze laat hem kiezen wat hij kwijt wil. Het geeft Tom lucht...
*Tom is niet de echte naam van het betreffende kind, om privacyredenen heb ik deze gewijzigd